متاسفانه این مساله تاثیر منفی بر روی جامعه گذاشته است و گاهی اوقات مردم در برخورد با دیگران نا خواسته به ظاهر دیگران توجه دارند و از روی ظاهر در مورد باطن افراد قضاوت می کنند که همیشه این معیار نمی تواند معیار خوبی باشد و گاهی هم این طرز قضاوت منجر به حوادث جبران ناپذیری شده است.
به عنوان نمونه در اطراف دانشگاهی دختر و پسر دانشجویی در حال صحبت کردن با هم بودند شخصی از دور آنها را می بیند و چون به نظرش ظاهر آن پسر به افراد خلافکار و بزهکار شباهت داشته است به مکان صحبت آن دو می رود و با آن پسر درگیر می شودو او را با چند ضربه چاقو می کشد چون به خیال خودش می خواسته جلوی وقوع جرمی را بگیرد.
اما جدا از این سوالی که متاسفانه هنوز به جواب آن دست نیافته ام این است که چرا عده ای مرتب بودن و مرتب کردن ظاهر و به قول معروف سر و وضع را کاری بیهوده و آن را نشانه خلافکار بودن و گناه کار بودن می دانند؟
یادم هست با شخصی که به قول ایرانیها "سر و وضعی ژولیده و پولیده داشت"ادعا می کرد و اعتقاد داشت هر چه ظاهرت نا مرتب تر باشد به خدا نزدیکتر می شوی!