اما می خواهم تجربه شخصی خودم در ارتباط با همین موضوع را بازگو کنم:
من درسی با استادی داشتم که از اول ترم دید و تصور من به او بسیار منفی و بد بینانه بود و فکر می کردم با وجود تمام مشکلاتی که دارم به هیچ وجه مشکلات من را نمی پذیرد و هیچ کمکی به من نخواهد کرد و این تصور من ادامه داشت تا این که آخر ترم فرا رسیدو امتحان این درس بعد از اتمام امتحان این درس کاملا اطمینان داشتم که همه چیز برای من تمام شده است و باید به فکر ترم های آینده و استادی دیگر برای این درس باشم تا اینکه آن استاد نمرات اولیه را اعلام کرد و من با حسابهایی که برای نمره انجام دادم هنوز هم نا امید بودم ولی یکی از دوستانم به من پیشنهاد داد: که برای استاد نامه بنویس و تمام مشکلاتت را بیان کن و اطمینان داشته باش انسانی منطقی است و حتما به تو کمک خواهد کرد و اصلا نگران نباش .
من هم این پیشنهاد را پذیرفتم و با خود گفتم:من تمام تلاشم را انجام می دهم و حداقل این است که اگر هم نتیجه نداد من افسوس نمی خورم و پشیمان نیستم چون دیگر کاری از عهده من ساخته نیست روز اعلام نمرات نهایی فرا رسید و من هنوز هم نا امید که صبح آن روز یکی از دوستانم با من تماس گرفت و تبریک گفت که مشکلم حل شده است و این درس به خوبی و خوشی به اتمام رسیده است من از این مساله خیلی خوشحال شدم که بالاخره این کارم نتیجه داد.
اما همان روز فهمیدم که این استاد برای همیشه خواهد رفت و من دیگر هیچگاه او را نخواهم دید تا از او تشکر و همینطور عذر خواهی کنم از این مساله ناراحت شدم که خیلی دیر فهمیدم در مورد او اشتباه می کردم و کاش زودتر به اشتباهم پی می بردم
ولی این قضیه برای من تجربه ای شد که دیگر هیچگاه در مورد کس پیشداوری نکنم تا زمانی که او را نشناخته ام.
در پایان امیدوارم از این استاد محترم متشکرم و همینطور به خاطر رفتار نادرستی که با ایشان داشتم عذر خواهی می کنم و امیدوارم هر کجا که هستند همیشه موفق و سلامت باشند.