ترجیح قانون گریزی بر قانون پذیری

فیلم فرانسوی بسیار خوب متشکرم ساخته امانوئل کو به روشنی بر شرایط نامناسب اعمال قانون در این کشور تاکید می کند. فیلم با یک اتفاق ساده آغاز می شود. مردی به نام الکس با تهدید و توهین پلیس مواجه می شود. او از خود مقاومت نشان می دهد و کارش به بازداشت و در ادامه بیمارستان روانی می کشد. دو هفته دوری از کار و گزارش پلیس نه تنها باعث اخراج وی از محل کارش می شود، بلکه برای یافتن کار مناسب مانع ایجاد می کند. در پایان وی با جعل اسناد شناسایی اش در یک شرکت بزرگ به عنوان مدیر امور مالی استخدام می شود. فیلم بسیار خوب متشکرم از همان ابتدا مساله نامناسب بودن قانون و اعمال غیرمنطقی آن در کشوری را مطرح می کند که به ظاهر مهد آزادی و قانونمندی محسوب می شود. مساله ای که دولتمردان فرانسوی در سال های اخیر به شکلی گسترده آن را تبلیغ کرده اند، در این فیلم بسیار صریح مورد نقد و در بخش هایی به صورتی تمسخر آمیز مورد بررسی قرار می گیرد. داستان به گونه ای پیش می رود که در هر بخش و به صورت گام به گام قانون در بخش های گسترده مسایل اجتماعی و هویتی مورد نقد قرار می گیرد. مرد از حقوق اولیه خود در زندان انفرادی محروم می شود. در صحنه ای از فیلم وقتی که مرد را برای معاینه در بیمارستان می برند و او را به عنوان فردی ناآرام، خشونت طلب و از نظر روانی نامتعادل معرفی می کنند، درون ماشین حمل مجرمین پلیس حتی به او اجازه بالا آوردن دستش را هم نمی دهد تا مفهوم نبود آزادی به شکلی تصویری ارایه شود. اصولا کارگردان فیلم بسیار خوب متشکرم به بیان تصویری توجه زیاد دارد و در این زمینه نیز موفق می شود. فیلم چندان دیالوگ ندارد، اما مخاطب به راحتی حس نبود آزادی، مشکل بیان عقیده و وابستگی بیش از اندازه و بیمارگونه آدم ها به داشتن شغل را نشان می دهد. فیلم به این مساله نیز اشاره دارد که پیدا کردن کار مناسب در فرانسه به اندازه ای دشوار و به دور از قانونمندی است که فرد را با مشکلات روحی و جسمی بسیار مواجه می سازد. به گونه ای که شخصیت اصلی داستان بر اثر فشارهای بیش از اندازه، تصمیم به خودکشی می گیرد. در حالی که پیش از این اتفاق فردی خانواده دوست، مهربان و از نظر روانی عادی بود. داستان به گونه ای پیش می رود که مرد را گرفتار در توطئه ای عجیب و پیچیده نشان می دهد. پلیس قصد ساقط کردن این مرد از زندگی اجتماعی اش را ندارد، اما در عمل گزارش پلیس که به مشخصات فردی و شغلی این کارکتر سنجاق می شود همانند توطئه ای گسترده به نظر می رسد که قصد نابود کردن مرد را دارد. در حالی که گناه این شخص به هیچ وجه با اتفاقی که افتاده، سنخیت ندارد. این مرد فقط به خاطر اینکه از حق طبیعی و شهروندی خود استفاده کرده، مورد تهدید و فشار پلیس قرار می گیرد. کارگردان فیلم بسیار خوب متشکرم در ادامه به مساله تهی شدن افراد از هویت واقعی شان به خاطر وضع و اجرای قوانین غیرمنصفانه و نامناسب می پردازد. شخصیت اصلی فیلم پس از بازداشت و حضور اجباری دو هفته ای در بیمارستان روانی به اندازه ای تحت فشار قرار می گیرد که مجبور به تغییر هویت خود و جعل عنوان و مشخصاتش می شود. یعنی به نقطه ای می رسد که نه تنها از هویت خود تهی می شود، بلکه باید شخص دیگری باشد تا بتواند به حیات اجتماعی خود ادامه دهد. فیلم ریتمی کند، ساکن، با شخصیت های محدود دارد، اما استفاده کارگردان از فضاهای خالی که در اثر به وجود می آورد بسیار مناسب و قابل قبول است. به این مفهوم که سکوت و سکون به کار رفته در سکانس های مختلف بر ذهن مخاطب فشار می آورد. این شرایط تماشاگر را به سمتی هدایت می کند که از شرایط موجود همانند شخصیت های اثر کلافه می شود. موقعیتی که فیلمساز در بیمارستان روانی ایجاد می کند، هر چند در ظاهر سکون و آرامش دارد، اما در عمل نوعی اضطراب از شرایط بیرون را بر مخاطب تحمیل می کند. به خصوص که ما تلاش بی وقفه و ناامیدانه و عصبی همسر این مرد را شاهد هستیم که برای سر و سامان دادن به شرایط موجود دست به هر اقدامی می زند، اما در نهایت به نتیجه نمی رسد. کارگردان بسیار خوب متشکرم به ایجاد حس ناامیدی حاصل از ناامنی فراگیر در همه زمینه ها از حضور در جامعه گرفته تا مسایل شغلی و درآمدی اشاره می کند. مشکلی که در روند داستان گره های دیگری برای شخصیت ها به وجود می آورد و آنها را به سمت نابودی کامل سوق می دهد. این موضوع به خاطر بی پناهی زن و نداشتن مرجع و محلی برای اعتراض نسبت به شرایط پیش آمده بیش از پیش تشدید می شود. فیلم در مجموع سعی دارد به این مساله اشاره کند که دولتمردان فرانسوی سعی دارند افراد جامعه را به سمت قانون پذیری سوق بدهند و در این زمینه تلاش زیادی به خرج می دهند. آنها برای آنکه بتوانند قوانین مورد نظر خود را اعمال کنند از هیچ گونه فشار و تهدیدی فروگذار نیستند. اما این شرایط که حاصل نداشتن دید مناسب از سوی قانون گذاران است افراد را به سمتی سوق می دهد که قانون گریز شوند و در سایه خلاف های کوچک و بزرگی که انجام می دهند، به زندگی بهتری دست پیدا کنند. روزنامه جوان
نظرات 4 + ارسال نظر
تارا یکشنبه 13 مرداد‌ماه سال 1387 ساعت 10:06 ق.ظ http://www.niayesh86.blogfa.com

خنده تلخ من از گریه غم انگیز تر است....

ممنون بابت شعرتون و حضورتون تو بلاگ...راستی اجاره میدین که من ادرس بلاگ شما رو لینک کینم؟

منتظرم...شاد باشید

تارا دوشنبه 14 مرداد‌ماه سال 1387 ساعت 12:09 ق.ظ http://taraunsaid.blogfa.com

جالبه.دوست دارم این فیلم رو ببینم.اصولا از فیلمهای کنایه آمیز خوشم میاد

تارا دوشنبه 14 مرداد‌ماه سال 1387 ساعت 12:58 ب.ظ http://www.niayesh86.blogfa.com

سلام..ممنون که اجازه دادین شما هم اگه دوست دارین منو لینک کنید..

شاد باشید

آرش دوشنبه 14 مرداد‌ماه سال 1387 ساعت 09:10 ب.ظ http://www.setarehbaran.blogsky.com

بازم خدا رو شکر که همین مقدار هم آزادی در فرانسه وجود داره که کارگردانها می تونن اینچنین فیلمهایی بسازن ولی در ابران به هیچ وجهی هیچ کارگردانی اجازه نداره از این نوع فیلمها بسازه

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد