افسوس
نشسته بود عابری در راهیاز گذشته هایش عبور می کرد با نگاهی
از دلش بر می آمد گاهی آهی
با خو د می گفت که امید و آرزوی واهی
می برد انسان را سوی تباهی
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد